جمجمه باستانی کشف‌شده در چین به هیچ انسان‌تبار شناخته‌شده‌ای شباهت ندارد
تیمی بین‌المللی از دانشمندان، فسیلی از انسان باستانی را در چین کشف کرده‌اند که به فسیل هیچ انسان‌تبار شناخته‌شده‌ی دیگری شباهت ندارد. این فسیل نه به تبار تشکیل‌دهنده‌ی نئاندرتال‌ها، نه دنیسوون‌ها و نه ما شبیه نیست و نشان می‌دهد که نسخه‌ی فعلی ما از شجره‌نامه‌ی خانواده‌ی انسان به افزودن شاخه‌ی دیگری نیاز دارد.
به‌گزارش ساینس‌آلرت، استخوان‌های فک، استخوان پا و جمجمه‌ی این انسان‌تبارِ هنوز طبقه‌بندی‌نشده که فعلا با برچسب «HLD 6» شناخته می‌شود، در سال ۲۰۱۹ در منطقه‌ی هوآلونگدونگ در شرق آسیا کشف شد. در سال‌های پس از آن کشف، محققان آکادمی علوم چین (CAS) در تلاش برای تطبیق استخوان‌ها با بقایای تبارهای شناخته‌شده بوده‌اند.
ساختار چهره‌ی انسان‌تبار کشف‌شده به چهره‌ی اجداد انسان مدرن شبیه است که ۷۵۰ هزار سال پیش، از تبار انسان راست‌قامت جدا شد. اما فقدان چانه در این جمجمه باعث شده که شباهت بیشتری به انسان دنیسووان داشته باشد؛ گونه‌ای منقرض شده از انسان‌های باستانی در آسیا که بیش‌از ۴۰۰ هزار سال پیش از نئاندرتال‌ها جدا شدند.
محققان آکادمی علوم چین با همکاری محققانی از دانشگاه شیان جیائوتونگ چین، دانشگاه یورک انگلستان و مرکز تحقیقات ملی تکامل انسان در اسپانیا، تصور می‌کنند که یک تبار کاملاً جدید و منحصر به فرد را کشف کرده‌اند؛ ترکیبی میان دو شاخه از انسان‌ها، یعنی شاخه‌ای که به تبار انسان مدرن می‌رسد، و شاخه‌ای که به انسان‌های باستانی دیگر در منطقه مانند دنیسوون‌ها می‌رسد.
از لحاظ تاریخی، بسیاری از فسیل‌های انسان‌تبار که از دوران پلیستوسن که در چین کشف شده‌اند، به سادگی در هیچ تباری قرار نگرفته‌اند. در نتیجه، چنین بقایایی اغلب به عنوان تغییرات میانی در مسیر مستقیم به سمت انسان مدرن، مثلا نمونه‌ای باستانی از انسان خردمند یا شکل پیشرفته‌ی انسان راست‌قامت توضیح داده می‌شوند.
اما این تفسیر ساده و خطی بحث‌های بسیاری به همراه دارد و به طور گسترده توسط محققان پذیرفته نشده است. در حالی که انسان راست‌قامت تقریباً تا ۱۰۰ هزار سال پیش در اندونزی وجود داشت، بقایایی که به‌تازگی در شرق چین پیدا شده است، به دیگر تبارهای مدرن‌تر انسان‌تبار شباهت بیشتری دارند.
پیش از این، مطالعات ژنومی روی بقایای انسان نئاندرتال در اروپا و آسیای غربی، شواهدی از اجداد چهارم انسان‌تباران را یافته بود که در میانه‌ی دوره‌ی پلیستوسن میانه تا پسین زندگی می‌کردند. اما این گروه گمشده هرگز به طور رسمی در سوابق فسیلی شناسایی نشده است. شاید بقایای انسان‌تبار اخیر یک قطعه‌ی گمشده از این پازل باشد.
محققان نوشته‌اند که استخوان فک و جمجمه‌ی فسیل متعلق به یک نوجوان ۱۲ یا ۱۳ ساله است. در حالی که چهره‌ی این انسان دارای ویژگی‌هایی شبیه انسان مدرن است، به نظر می‌رسد که اندام‌ها، کلاهک جمجمه و فک فسیل منعکس کننده‌ی ویژگی‌های ابتدایی‌تر هستند.
نتایج مشاهدات، مسیر انسان مدرن را پیچیده می‌کند. در عوض، تکه‌های به‌هم پیوسته از ویژگی‌های فیزیکی موجود در این انسان باستانی، از همزیستی سه تبار انسان در آسیا پشتیبانی می‌کند: دودمان انسان راست‌قامت، دودمان دنیسوون، و این دودمان دیگر که از نظر تبارزایی به انسان مدرن نزدیک است.
انسان خردمند تازه حدود ۱۲۰ هزار سال پیش در چین ظاهر شد، اما به نظر می‌رسد برخی از ویژگی‌های «مدرن» ما مدت‌ها قبل از آن زمان نیز در همان مکان وجود داشته است. ممکن است آخرین جد مشترک انسان خردمند و نئاندرتال‌ها در جنوب غربی آسیا پدید آمده و سپس، در تمام قاره‌ها گسترش یافته باشد. اکنون برای تأیید این نظریه به تحقیقات باستان‌شناسی بیشتری نیاز است.
این پژوهش در Journal of Human Evolution منتشر شده است.
