این اولین پرواز سرنشین‌دار پروژه مرکوری بود که ناسا برای قرار دادن فضانوردان در مدار برنامه‌ریزی کرده‌ بود.

پروژه مرکوری

ناسا برنامه‌ریزی کرد که پروازهای مداری سرنشین‌دار را در سال ۱۹۶۱ آغاز کند. اولین فضانوردان ناسا قبل از انتخاب برای این شغل خلبانان آزمایشی نظامی بودند و تمام موارد لازم برای انجام چنین مأموریت‌های پرخطری را داشتند.

ناسا هفت فضانورد را به عنوان گروه اول استخدام کرد که از بین این هفت فضانورد، آلن شپارد اولین آمریکایی بود که در سال ۱۹۶۱ پروازی زیر مداری انجام داد.

پرواز آلن شپارد

شپارد تنها سه هفته پس از پرتاب اولین فرد به مدار زمین توسط اتحاد جماهیر شوروی یعنی یوری گاگارین، به فضا پرتاب شد. پرواز شپارد زیر مداری بود و او بی‌وزنی را تجربه کرد.

این پرواز تنها پانزده دقیقه طول کشید، با این وجود روحیه آمریکایی‌ها را بالا برد و او را به یک قهرمان تبدیل کرد. در طول پرواز، شپارد سیستم کنترل وضعیت کپسول و موشک‌های عقب‌نشینی را آزمایش کرد که برای کمک به فرود مأموریت‌های مداری آینده مورد استفاده قرار می‌گرفت.

او قبل از اینکه به زمین بازگردد به ارتفاع ۱۱۶ مایلی رسید. کپسول فضایی Freedom-7 در اقیانوس اطلس، نزدیک باهاما سقوط کرد.

زندگی اولین فضانورد آمریکایی پس از پرواز

در سال ۱۹۶۸ ، شپارد به دلیل مشکلات گوشش تحت عمل جراحی قرار گرفت. پس از بهبودی، وضعیت پرواز برایش مجدداً برقرار شد و او آموزش برای مأموریت آینده آپولو را آغاز کرد.

فوریه ۱۹۷۱ و ده سال پس از اولین پرواز سرنشین‌دار آمریکا، آلن شپارد، به عنوان فضانورد آپولو- ۱۴ پرواز کرد. او همچنین اولین کسی بود که به توپ گلفی روی ماه ضربه زد.

آلن شپارد در سال ۱۹۹۶ به سرطان خون مبتلا شد. علی‌رغم درمان بیماری، وی در سال ۱۹۹۸ بر اثر عوارض بیماری‌اش جان خود را از دست داد.