پروژه جانوس

تحلیل‌گران اطلاعات اغلب برای تعیین هویت یک فرد بر تصاویر چهره تکیه دارند، اما اغلب اوقات بررسی دقیق حجم بالای تصاویر و فیلم‌های مرتبط می‌تواند بسیار دشوار باشد.

 درحالی‌که در این زمینه ابزارهای بیومتریک، مانند “تشخیص چهره خودکار” می‌توانند به تحلیلگران کمک کنند، ابزارهای فعلی بهترین عملکرد خود را در حالت عکس‌برداری از روبروی صورت انجام می‌دهند. برنامه جانوس یارپا(Janus IARPA)  قصد دارد از هر نوع تصویری که انواع دوربین‌های سطح شهر از هر زاویه‌ای می‌گیرند برای شناسایی چهره استفاده کند و به طور چشمگیری عملکرد فعلی ابزارهای تشخیص چهره را با استفاده از اطلاعات فضایی-زمانی بهبود بخشد.

این برنامه مبتنی بر تطبیق مدل سه‌بعدی است که فراتر از روش‌های متداول تطبیق تصویری دو بعدی عمل می‌کند زیرا تمام زوایای مربوط به هر ویدئو و عکس را در دسترس قرار می‌دهد. در حال حاضر با این روش حجم زیاد داده‌ها نه‌تنها بار سنگینی محسوب نمی‌شود بلکه جزء مفید و جدایی‌ناپذیر از راه کار مورد بحث است.

این برنامه در تلاش است تا تحقیقات دقیق و با کیفیتی را پیش ببرد که الگوهایی نوین را جهت کدگذاری شکل، بافت و پویایی چهره تولید کند.

 این برنامه به جای تکیه ‌بر یک رویکرد یکپارچه، از تمام تصاویر موجود در یک پایگاه داده بهره می‌گیرد و در چالش‌هایی چون پیری، پوزیشن و نور موفق عمل می‌کند. با توجه ‌به عدم اطمینانی که در هنگام کار با داده‌های احتمالاً ناقص وجود دارد، تحلیلگران باید کار با اطلاعات جزئی، نادرست و مبهم را پوشش دهند. هدف این برنامه، تست و تأیید تکنیک‌هایی است که توانایی شناسایی و تأیید هویت تصاویر را به صورت بیومتریک و بدون محدودیت به طور قابل توجهی بهبود می‌بخشند. به این ترتیب این برنامه شامل آزمایش تجربی عملکرد تشخیص هویت در گسترۀ وسیعی از انواع تصویربرداری در دنیای امروز، از فیلم‌ها، عکس‌های دوربین گرفته تا عکس‌های اسکن شده بدون هیچ محدودیتی می‌شود .

پیش‌بینی می‌شود آن دسته از تحلیلگرانی که رویکردهای متداول کنونی را با استفاده تخصص‌های بین‌ رشته‌ای مانند تشخیص الگو، یادگیری ماشین، پردازش تصویر، گرافیک کامپیوتری و انیمیشن، آمار ریاضی و مدل‌سازی، تجسم و تجزیه‌وتحلیل داده، با کار خود تلفیق می‌کنند، در زمینه تأیید هویت بیومتریک موفق خواهند بود.

منبع: IARPA